Piaski Armagedonu – Vladimir Wolff – recenzja audiobooka

Jakiś czas temu wspominałem, że audiobooki to w mojej opinii rewelacyjny wynalazek. Idealnie sprawdzają się przy wszelkich nudnych i mało absorbujących czynnościach – stąd też od paru lat bardzo chętnie po nie sięgam.  Co prawda nie każda literatura w tej formie się broni –próby słuchania Innych pieśni Dukaja okazały się nienajlepszym pomysłem – jednak literatura czysto rozrywkowa sprawdza się w formie słuchanej znakomicie. Taką właśnie literaturę proponuje nam wydawnictwo Ender w swojej serii Warbook – może niezbyt głęboką, ale za to żywą, pełną akcji i militarnego zacięcia. Przygodę z tą serią zacząłem od cyklu „WWW” Marcina Ciszewskiego i muszę przyznać,  że mimo wielu wad słuchało mi się wszystkich czterech powieści bardzo przyjemnie. Bez wahania sięgnąłem więc po audiobookowe wydanie książek innego z pisarzy publikujących w tej serii – Vladimira Wolffa. 

Tu ważna uwaga – o ile Ciszewski pisał dość naiwne powieści militarne z elementem fantastycznym, o tyle teksty Wolffa to nic innego jak klasyczne political-fiction. Konflikty militarne, gra wywiadów, rozgrywki dyplomatyczne, wariacje na temat  geopolitycznego status quo – wszystko to znajdziemy w tekstach tego autora. Być może miałem pecha, gdyż przygodę z jego dziełami rozpocząłem od Północnego sztormu  - jak się okazuje ostatniej powieści w cyklu, którego bohaterem jest Andrzej Wirski. Niestety, mimo naprawdę niezłego początku powieść ta na dłuższą metę mnie nie porwała. Mimo to sięgnąłem po interpretację audio innej z powieści Wolffa – Piasków Armagedonu - i muszę przyznać, że był to wybór znakomity.

Już sama tematyka bardzo mnie intrygowała. Bliska mi problematyka bliskowschodnia podjęta w thrillerze polityczno-militarnym, w którym jednymi z głównych postaci są polscy żołnierze? Brzmiało to obiecująco, choć miałem pewne obawy, czy książka Wolffa nie stanie się kolejnym przykładem leczenia narodowych kompleksów na niwie kultury popularnej. Mimo to uruchomiłem odtwarzacz… i bawiłem się przy słuchaniu świetnie. Ukrywający się pod pseudonimem autor z niemałym rozmachem snuje wizję konfliktu między Izraelem a państwami muzułmańskimi z Iranem i Egiptem na czele. Jest tu w zasadzie wszystko, czego po powieści tego typu można się spodziewać. Nie brak nagłych zwrotów akcji, strzelanin, bitew i gry wywiadów. Pieczołowicie nakreślone jest tło polityczne, a i motywacje poszczególnych graczy na globalnej szachownicy przedstawiają się przekonująco. Autor chętnie sięga po postaci z pierwszych stron gazet czyniąc ich istotnymi bohaterami samej książki. Sporo dla siebie znajdą też miłośnicy militariów – do nich zresztą głównie adresowana jest seria Warbook. Autor poświęca niemało uwagi sprzętowi, którym posługują się poszczególne strony, ale także strategii i taktyce. Powieść trzyma w napięciu do samego końca i choć finał zaskakuje w stopniu jedynie umiarkowanym, to satysfakcja ze spędzenia z nią przeszło dwudziestu godzin jest niemała. 

Czy Piaski Armagedonu mają jakieś wady? No cóż, wypada wspomnieć o dość kiepskiej redakcji całości. Wolffowi zdarzają się zdania brzmiące cokolwiek dziwnie lub dość irytujące powtórzenia – co redakcja powinna bezwzględnie wyłapać i poprawić. Niestety tak się nie dzieje. Trochę „na doczepkę” wydają się być wstawieni polscy żołnierze. Nie udało się autorowi ustrzec przed popadnięciem w tony patetyczne i – uwaga, tu mały spojler – w kilku kluczowych momentach to nasi rodacy zdają się wybijać na pierwszy plan. No cóż, można takie „patriotyczne deus ex machina” interpretować jako leczenie narodowych kompleksów, można jako dumę z naszył sił specjalnych czy wywiadu. Dla mnie to zabieg trochę gryzący się z resztą powieści, nie do tego stopnia jednak, aby zniechęcić do słuchania. Ba! Wielu może on wręcz zachęcić. Z przymrużeniem oka można stwierdzić, że wadą wydaje się fakt, iż w wersji audiobookowej po prostu brak okładki. Niby normalne, jednak ilustracja zdobiąca tradycyjne wydanie Piasków Armagedonu jest naprawdę świetna - cieszy oczy, zdobi półkę i skutecznie zachęca do zakupu wersji papierowej. Sam audiobook cieszy głosem niezawodnego Rocha Siemianowskiego. Ten aktor od lat należy do krajowej ekstraklasy lektorów. Także i w przypadku powieści Wolffa sposób czytania stoi na najwyższym poziomie.

Piaski Armagedonu zaskoczyły mnie wartką akcją, sporym naciskiem na politykę a przede wszystkim rozmachem fabuły. Spodziewałem się bowiem prostej, trochę kompensacyjnej, militarnej literatury akcji, a dostałem znacznie więcej. Powieść Vladimira Wolffa jest dowodem, że na gruncie political-fiction nie mamy czego się wstydzić.  W kategorii literatury akcji jest to pozycja bez wątpienia godna polecenia.

4,5/6