Liga Sprawiedliwości, tom 8: Wojna Darkseida, część 2 – Geoff Johns, Francis Manapul, Jason Fabok, Ivan Reis i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

A kto umarł, ten nie żyje

„Wojna Darkseida” była jednym z ważniejszych eventów 2016 roku w uniwersum DC – także dlatego, iż niejako zamykała pętlę w „Lidze Sprawiedliwości”. Gdy startowała wersja tego tytułu z Nowego DC Comics, pierwszy tom dotyczył konfrontacji grupy z Darkseidem. Powrót tej postaci stanowił wiec efektowne zwieńczenie zbliżającej się do końca serii (przecież ledwie kilka miesięcy później nastąpił restart całego świata DC wraz z „Odrodzeniem”), a trudno o bardziej widowiskowy finał niż postawienie naprzeciw siebie dwóch najpotężniejszych istot w uniwersum: Antymonitora i wspomnianego już władcy Apokolips. Pierwsza część „Wojny Darkseida” faktycznie okazała się udana. Choć na pozór dość typowa, to jednak bardzo dobrze poprowadzona i nieźle narysowana historia. Punkt wyjścia dla części drugiej wydawał się więc nad wyraz interesujący.

Flash, tom 5: Lekcje historii – Brian Buccelato, Patrick Zircher i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Duchy przeszłości

Choć „Flash” z Nowego DC Comics był jak dotąd serią dość nierówną, jednak przynajmniej nie schodził poniżej przyzwoitego poziomu. To pozytywne wrażenie w znacznej części było zasługą twórczego duetu składającego się z Briana Buccellato i Francisa Manapula. Piąty tom, zatytułowany „Lekcje historii”, przynosi zmiany w sztabie kreatywnym tytułu. Filipińczyk tworzący dotąd zarówno skrypt, jak i fenomenalną oprawę graficzną wcześniejszych zeszytów oddał pełnię odpowiedzialności za scenariusz swojemu dotychczasowemu partnerowi. Rysunki zaś powierzono kilku artystom, głównie Patrickowi Zircherowi. Czy te zmiany wyszły tytułowi na dobre?

Flash, tom 4: Cofnąć Czas – Francis Manapul, Brian Buccellato i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Odwrócony

Już od pierwszego tomu „Flash” publikowany w ramach Nowego DC Comics robił świetne wrażenie. Nie dość, że przynosił rodzimemu czytelnikowi serię poświęconą bohaterowi popularnemu (także dzięki telewizyjnemu serialowi), jednak w polskich publikacjach praktycznie nieobecnemu, to jeszcze oferował dobrą historię napisaną pospołu przez Francisa Manapula i Briana Buccelato. Kapitalne wrażenie robiła też oprawa graficzna w wykonaniu pierwszego z wyżej wymienionych. Niestety, bardzo szybko serii zaczęła doskwierać lekka zadyszka, ale trzeci tom przyniósł powrót wysokiej formy twórczego duetu. Jak się sprawy mają z tomem czwartym?

JLA: Amerykańska Liga Sprawiedliwości, tom 4 – Grant Morrison, Howard Porter, Ed McGuinness - komiksowa recenzja z Szortalu

Kochaj albo rzuć

Już przy okazji omawiania poprzednich tomów zwracałem uwagę, że JLA pisane przez Granta Morrisona to seria niezwykle specyficzna. Szkot wziął na warsztat konwencję superbohaterskiej drużynówki i podkręcił ją do ekstremum. Początkowo jego pomysł był bardzo prosty (na podobnym zasadzał się zresztą bardziej współczesny reboot Ligi w ramach Nowej 52-ki): zebrać z powrotem najpopularniejszych członków JLA i opowiadać historie tak niezwykłe i niesamowite, że tylko grupa największych herosów była godna zostać ich bohaterami. I rzeczywiście, JLA okazało się ogromnym sukcesem zarówno komercyjnym, jak i artystycznym. Mimo że po kilku zeszytach skład zespołu został znacznie poszerzony, to ogólna koncepcja pozostała.

Liga Sprawiedliwości, tom 7: Wojna Darkseida, część 1 – Geoff Johns, Jason Fabok i inni

Jeszcze większa rozróba

Najpopularniejsze amerykańskie serie komiksowe (a do takich niewątpliwie należy Liga Sprawiedliwości) charakteryzują się bardzo specyficznym cyklem wydawniczym: od wielkiego eventu do eventu. Większe wyzwania przeplatane są więc mniejszymi. Skoro tom szósty był lekkim wyciszeniem, to kolejny nieuchronnie musiał przynieść coś większego kalibru… no i przyniósł. Wojna Darkseida skupia się wokół sugerowanej już w Lidze Niesprawiedliwości konfrontacji dwóch najpotężniejszych bytów uniwersum DC – Darkseida i Antymonitora (znanego choćby z Kryzysu na Nieskończonych Ziemiach). Można spodziewać się zatem solidnej porcji superbohaterskiej rozróby… ale nie tylko.

Flash, tom 3: Inwazja goryli – Francis Manapul, Brian Buccellato, Marcio Takara i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Taniec szybkich goryli

Po bardzo dobrym otwarciu Flasha z linii Nowego DC Comics, tom drugi przyniósł lekką zadyszkę i narracyjny chaos. Francis Manapul i Brian Buccellato odpowiedzialni za scenariusz tej serii nieco się zamotali. Chcieli pokazać za dużo i zbyt szybko, bez odpowiedniego wprowadzenia i zakotwiczenia poszczególnych wątków w nakreślonej wcześniej fabule i wcześniejszej historii głównego bohatera. W efekcie zatarło się gdzieś znakomite wrażenie, jakie zrobił tom pierwszy. Otwarte zakończenie Rebelii łotrów pozwalało mieć jednak nadzieję, że trzeci tom zbiorczy przyniesie czytelnikom jakąś obszerniejszą, naprawdę efektowną fabułę. Czy faktycznie tak się stało? No…

JLA: Amerykańska Liga Sprawiedliwości, tom 3 – Grant Morrison, Howard Porter, John Dell i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Czy w tym szaleństwie jest metoda?

Wcześniejsze tomy pisanej przez Granta Morrisona JLA: Amerykańskiej Ligi Sprawiedliwości stanowiły popis absolutnie bezkompromisowego podejścia do konwencji superbohaterskiej „drużynówki”.  To głównie dzięki swojemu rozmachowi wspomniany run zyskał opinię absolutnego klasyka amerykańskiego komiksu. Twórca Azylu Arkham nie tylko rozbudowywał drużynę o mniej znane (niż klasyczna siódemka) postacie, ale także fundował czytelnikom bombastyczne, przekraczające wszelkie granice fabuły udowadniające jak pojemnym medium jest komiks.

Flash, tom 2: Rebelia łotrów – Francis Manapul, Brian Buccellato i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

O łotrach z zasadami

Pierwszy tom wydawanego w linii Nowe DC Comics Flasha zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie zarówno stroną graficzną, jak i dość wymagającym sposobem prowadzenia fabuły. Na jego kontynuację czekałem więc z niecierpliwością… na szczęście niezbyt długo. Zaledwie po kilku miesiącach od premiery Całej naprzód Egmont pozwala zapoznać się polskiemu czytelnikowi z kolejną odsłoną przygód Najszybszego Człowieka na Ziemi. Czy album zatytułowany Rebelia łotrów przeskoczy całkiem wysoko zawieszoną poprzeczkę?

JLA: Amerykańska Liga Sprawiedliwości, tom 2 – Grant Morrison, Howard Porter, John Dell i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Przez czas i przestrzeń z Amerykańską Ligą Sprawiedliwości

Kilka miesięcy temu całkiem pochlebnie wyrażałem się o pierwszym tomie JLA – Amerykańskiej Ligi Sprawiedliwości autorstwa Granta Morrisona i Howarda Portera. Choć pierwsze jej zeszyty są już w zasadzie „pełnoletnie”, wciąż są uznawane za absolutną klasykę komiksu suerbohaterskiego. Wydaje się, że ten kultowy status wynika nie tylko z robiącej wrażenie sprzedaży serii (w latach 1997-1998 każdy zeszyt trafiał do ok. 100 tys. odbiorców), ale przede wszystkim z niezwykłego rozmachu opowiadanych przez Granta Morrisona historii. Drugi tom zbiorczy pod tym względem nie różni się specjalnie od pierwszego.

Suicide Squad: Oddział Samobójców, tom 1: Nadzorować I karać – Ales Kot, Matt Kindt, Patrick Zircher - komiksowa recenzja z Szortalu

Jak słodko zostać świrem

W przeżywającym szczyt popularności, choć jednak nieco sztampowym nurcie komiksu (i kina) trykociarskiego, poczesne miejsce zajmują antybohaterowie. Od Punishera, przez Lobo i Deadpoola, po Harley Quinn postacie, które łamały klasyczną konwencję spotykały się ze sporym zainteresowaniem publiki. Raz, że ciekawy zabieg stanowiło samo uczynienie „tych złych” (lub chociaż niejednoznacznie dobrych) protagonistami. Dwa, że otwierało to przed twórcami nowe furtki: możliwość sięgania po rozwiązania (fabularne, scenograficzne, problemowe), po które pracując z klasycznymi, jednoznacznie pozytywnymi herosami sięgnąć by nigdy nie mogli. A skoro powstać mogły komiksy o solowych przygodach antybohaterów, to siłą rzeczy prędzej czy później pojawiły się także pozycje traktujące o drużynach złożonych z tego typu postaci. Jednym z pierwszych komiksowych zespołów tego typu był Suicide Squad, który debiutował na łamach the Brave and the Bold pod koniec lat 50. Pomysł na tę drużynę został ożywiony w 1987, gdy DC wystartowało z pierwszą serią tytularną Oddziału Samobójców. Spora popularność zarządzanej przez Amandę Waller drużyny przełożyła się nie tylko na film wchodzący do kin w lecie 2016r. ale przede wszystkim na wpisanie się kolejnych inkarnacji Suicide Squad w panoramę komiksowego uniwersum. Nie może wiec dziwić fakt, że czwarta odsłona serii została włączona w skład linii Nowego 52.

Flash. Tom 1. Cała naprzód – Francis Manapul, Brian Buccellato - komiksowa recenzja z Szortalu

W mgnieniu oka

Flash należy bez wątpienia do grona najpopularniejszych postaci uniwersum DC. Szkarłatny biegacz zwykle wymieniany jest wśród ikonicznych herosów tego wydawnictwa tuż obok (lub zaraz po) Supermanie, Batmanie, Wonder Woman czy Green Lanternie (Halu Jordanie). Aż dziw bierze, że do tej pory postać nie doczekała się w Polsce solowego albumu lub choćby zeszytu. W komiksach wydanych nad Wisłą i Odrą Flash pojawiał się jedynie bądź to gościnnie, bądź to jako jeden z bohaterów (jak w przypadku Ligi Sprawiedliwości, czy choćby Kryzysu Tożsamości). Na szczęście, Egmont rozszerzający swą wydawniczą linię Nowego DC Comics postanowił wreszcie po tego herosa sięgnąć – być może na fali popularności całkiem udanego serialu o perypetiach błyskawicy z Central City. Cała naprzód to pierwszy tom poświęconej Flashowi serii.

JLA: Amerykańska Liga Sprawiedliwości, tom 1 – Grant Morrison, Howard Porter, John Dell - komiksowa recenzja z Szortalu

Gdy mówi się o najbardziej znanych inkarnacjach superbohaterskich drużyn, bardzo często tuż obok Fantastycznej Czwórki Stana Lee, X-Men Chrisa Claremonta czy Avengers Briana Michaela Bendisa wymienia się reaktywację klasycznej Amerykańskiej Ligi Sprawiedliwości, za którą w drugiej połowie lat 90. odpowiedzialny był Grant Morrison. Szkocki scenarzysta, który zdążył wyrobić sobie nazwisko tworząc choćby Azyl Arkham czy Animal Mana dostał zadanie ponownego zebrania klasycznego składu jednej z najważniejszych drużyn superbohaterów w historii komiksu. To, co udało mu się stworzyć do dziś uchodzi za twórcze, świeże i wciągające.  Dzięki Egmontowi ma okazję przekonać się o tym także polski czytelnik.

Liga Sprawiedliwości. Tom 5. Wieczni Bohaterowie – Geoff Johns, Ivan Reis, Doug Mahnke i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Wieczne schematy

Wydany przez Egmont pod koniec ubiegłego roku event Wieczne Zło był (jest?) chyba pierwszym tego typu wydarzeniem prezentowanym polskiemu czytelnikowi w tak szerokim zakresie. Historie prowadzące do opowieści zebranej w głównym tomie rozciągały się bowiem na kilka równoległych serii i albumów. Lutowe premiery Egmontu (przynajmniej te z serii Nowe DC Comics) pozostały jednak w ramach fabuły traktującej o przybyciu na naszą Ziemię członków Syndykatu Zbrodni – złowieszczych sobowtórów członków Ligi Sprawiedliwości wprost z równoległego wszechświata. Między innymi dostaliśmy równoległą historię dziejącą się w Gotham City pod nieobecność Batmana, w serii Liga Sprawiedliwości mamy za to możliwość, z jednej strony, poznania nieco historii członków Syndykatu, z drugiej zaś, możemy dowiedzieć się, jak radzili sobie herosi nie grający pierwszych skrzypiec w głównym tytule (co po prawdzie nie powinno dziwić, gdyż w nim główne role odgrywają broniący ludzkości złoczyńcy).

Wieczne Zło: Wojna w Arkham – Peter J. Tomasi, Scott Eaton i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Niby-Batman na sterydach

Jak większość współczesnych komiksowych eventów Wieczne Zło wykraczało znacznie poza to, co można obserwować w głównej serii. Wpływ wydarzeń związanych z główną osią fabularną na poszczególne serie to jedno, zaś poboczne, osobne tytuły powiązane z danym eventem, to coś kompletnie innego. Przykładem takiej pobocznej historii, powiązanej z napisanym przez Geoffa Johnsa eventem, jest Wieczne zło: Wojna w Arkham skupiające się na tym, co działo się w Gotham City w czasie, gdy Ziemią zawładnęli członkowie Syndykatu Zbrodni.

Joker – Brian Azzarello, Lee Bermejo - komiksowa recenzja z Szortalu

...i uśmiechaj się do ludzi.

Szaleństwo ma wiele oblicz. W komiksowym uniwersum DC wiele z nich można dostrzec w Azylu Arkham. A najbardziej charakterystycznym z nich jest oblicze Jokera – uśmiechniętego szaleńca, morderczego błazna-psychopaty, klasycznego odwiecznego nemesis Batmana, tak udanie sportretowanego na kartach Zabójczego żartu przez Alana Moore’a, czy też zagranego na wielkim ekranie przez Jacka Nicholsona i Heatha Ledgera. Zawsze jednak postać ta była pokazywana przede wszystkim z perspektywy jego konfliktu z Mrocznym Rycerzem, a jej działania były skierowane właśnie na zamaskowanego obrońcę Gotham. Znani z miniserii Luthor Brian Azzarello i Lee Bermejo postanowili pokazać Jokera od nieco innej strony, bardziej osobistej, codziennej, choć nie mniej szalonej. I trzeba przyznać, że efekt – powieść graficzna zatytułowana po prostu Joker – jest po prostu brawurowy. 

Kryzys tożsamości – Brad Melzer, Rags Morales i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Groza z drugiego planu

Nie odkryję Ameryki stwierdzeniem, że superbohaterskie „drużynówki” opierają się w swej masie na kilku sprawdzonych schematach, z których większość można zamknąć w zdaniu: „W momencie, gdy pojawia się wielkie zagrożenie dla całej ludzkości, potężni herosi, mimo wielu przeciwności tarć między nimi samymi, odnoszą ostateczny sukces, choć często rodzi to pewne wątpliwości natury moralnej”. Czasem prowadzi to do kolejnych „kryzysów”, czasem więcej tu „obyczajówki” i wątków osobistych, czasem dominuje za to mordobicie – ogólna koncepcja pozostaje jednak jasna. Konwencja nie pozostawia wiele pola manewru, co pewnie przekłada się też na to, że praktycznie każdy tytuł, który stara się złamać te sztywne ramy zyskuje od razu uwagę publiki.  Nie inaczej jest w przypadku Kryzysu tożsamości autorstwa Brada Meltzera i Ragsa Moralesa, będącego jednym z pierwszych albumów wydanych przez Egmont w serii DC Deluxe.

Trójca. Superman – Batman - Wonder Woman – Matt Wagner - komiksowa recenzja z Szortalu

Święta Trójca komiksu

Najlepsi z Najlepszych, The World’s Finest, postacie, które w ogromnym stopniu przyczyniły się do powstania i popularyzacji nurtu komiksu superbohaterskiego, Święta Trójca Komiksu: Superman, Batman i Wonder Woman. Trójka herosów ikonicznych: zasadniczo różnych od siebie jeśli chodzi o możliwości, sposób zbudowania postaci, samą konwencję, w jaką są one wpisane, a jednak stanowiących swoistą całość – nie tylko, jako trzon jednej z najważniejszych supergrup w historii komiksu, ale przede wszystkim jako bieguny superbohaterskiej formuły w ścisłym sensie. Jak chyba jednak w przypadku każdej z komiksowych ikon, także i w tym przypadku ktoś w końcu nie oparł się pokusie i postanowił opowiedzieć o początkach tej niezwykłej współpracy. I tak sobie myślę, że cały komiksowy świat powinien być bardzo szczęśliwy, że tą osobą okazał się być Matt Wagner.

Wieczne Zło – Geoff Johns, David Finch, Richard Friend - komiksowa recenzja z Szortalu

Gdzie heros nie może, tam złoczyńcę pośle

Muszę przyznać, że po wywołującym dość mieszane uczucia początku serii Nowe DC Comics pisanych przez Geoffa Johnsa można było ostatnimi czasy zaobserwować wyraźną tendencję zwyżkową. Od niezłego Tronu Atlandydy przez nierównych, choć mających świetne momenty Najbardziej niebezpiecznych, po naprawdę dobrą Trójkę. Stąd też Wieczne zło zapowiadało się jako event naprawdę ciekawy, szczególnie ze względu na efektowną końcówkę czwartego tomu Ligi Sprawiedliwości, w której omawiany album w zasadzie się otwiera. Czy więc udało się Johnsowi sprostać rozbudzonym apetytom czytelników?

Liga Sprawiedliwości. Tom 4. Trójka – Geoff Johns , Jeff Lemire, Ray Fawkes i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Trzykrotnie trzy po trzy

Zarysowana w albumach Shazam! i Amerykańska Liga Sprawiedliwości opowieść o zbliżającej się konfrontacji „starej” Ligi Sprawiedliwości z „nową”, ale i z nieznanym przeciwnikiem doczekała się wreszcie godnego rozwinięcia. Trójka, czyli czwarty tom Ligi Sprawiedliwości zbiera w jeden ten rozrzucony po kilku seriach crossover  - i muszę przyznać, że efekt jest zdecydowanie wart uwagi.

Nowa granica - Darwyn Cooke - komiksowa recenzja z Szortalu

Baśń o tym, jak Złoto zmieniło się w Srebro

Przełom lat 50. i 60. był jednym z najciekawszych okresów w historii współczesnego świata i choć nie wszędzie lata te kojarzą się z czasem radosnym i twórczym, niewątpliwie były to czasy ciekawe. Szczególnie w Stanach Zjednoczonych. Z jednej strony jest to okres czerpania profitów z powojennej prosperity – era błyskawicznego rozwoju techniki i wkraczania jej w codzienność przeciętnego Amerykanina. Z drugiej strony jest to także okres gwałtownych przemian kulturowych i ciekawych procesów społecznych: od emancypacji społecznej, przez tworzenie się wzorców współczesnej popkultury, po napędzaną polityczną polaryzacją świata manię prześladowczą doby makkartyzmu. Te nowe czasy wymagały też nowych bohaterów. Ta symboliczna zmiana w pewnym sensie odbiła się też na świecie komiksu – mamy do czynienia z przejściem Złotej Ery w Srebrną Erę, z pokoleniową zmianą warty symbolizowaną choćby przez pojawienie się nowych herosów w stylu Flasha – Barry’ego Allena, czy Green Lanterna – Hala Jordana, w miejsce Jaya Garricka i Alana Scotta; czy też przejęcie przez Ligę Sprawiedliwości pałeczki zostawionej przez Amerykańskie Stowarzyszenie Sprawiedliwości. Nowa granica stanowi próbę wypełnienia luki opowieścią o czasach, w których bohaterowie Nowej Ery zajęli miejsce, które okupują do tej pory.