The Revolution WILL be Televised
Konwencja superbohaterska tak już jakoś ma, że relatywnie często sięga po szarości, to raczej nieczęsto stawia klasycznych protagonistów w roli ściganych przestępców. Jasne, nawet w uniwersum Marvela mamy od zatrzęsienia antybohaterów – od Punishera przez Venoma po Deadpoola – jednak zdecydowana większość z nich, to postaci od samego początku definiowane jako takie. A co, gdyby wziąć innego, z założenia nieskazitelnego bohatera, i postawić go w sytuacji, gdy jest powszechnie uważany za mordercę, terrorystę i wywrotowca? Jeśli chcecie się tego dowiedzieć, warto zajrzeć do najnowszej odsłony serii Uncanny X-Men.
Patrząc na wszystkie związane z marvelowskimi mutantami tytuły linii Marvel Now! nie sposób nie dostrzec jak fundamentalnym zdarzeniem okazuje się być śmierć profesora Xaviera w finale crossoveru Avengers vs X-Men. Zmienia się status i kadra szkoły w Westchester, mutanci znów znajdują się w centrum uwagi opinii publicznej, zaś Ci z nich, których dotknęła siła Phoeniksa nie tylko zostali uznani za terrorystów, ale próbują sobie poradzić z innymi, nieprzewidzianymi konsekwencjami tego faktu. Jednocześnie po raz pierwszy od tragicznych dla wszystkich nosicieli genu X wydarzeń Rodu M na Ziemi zaczęli się na nowo ujawniać mutanci. W tej sytuacji obwiniający się o śmierć Profesora X Cyclops postanawia zadbać o tych nowopojawiających się mutantów, odbudowując drużynę X-Men i tworząc nową szkołę im. Charlesa Xaviera. Muszę przyznać, że choć podchodziłem do tego tytułu z dużą rezerwą, jego pierwszy tom zrobił na mnie spore wrażenie. Przede wszystkim wreszcie widać synergię między seriami pisanymi przez Briana Michaela Bendisa. Uncanny X-Men pozostając przy oryginalnym, kultowym tytule pokazuje zupełnie niecodzienną sytuację, w której prowadzona przez Cyclopsa grupa, nie tyle nie cieszy się wątpliwą opinią (bo to się zdarzało wcale często), ale znajduje się wprost w sytuacji konfliktu z.. w zasadzie z całym światem. W tym samym czasie All-New X-Men pozostaje jakby odpowiedzią na tę sytuację sprowadzając do współczesności młodsze, „niewinne” wersje klasycznej drużyny. Drugi z tych tytułów starał się krążyć wokół tematu wyobcowania i wynikającej z niego konieczności przystosowania się do otaczających warunków, w pewnym sensie (może wręcz nieco na przekór widocznemu na każdej okładce „All-New”) kontynuując duchową tradycję pierwszej inkarnacji grupy. Uncanny X-Men idzie w nieco inną stronę. Skupia się bowiem z jednej strony na tradycyjnych dla tego tytułu pytaniach o to, czy mutanci mają prawo do walki o swój byt w otaczającym nas świecie, jednak w pewnym sensie czyni to przewrotnie głównymi bohaterami postaci, które przyjmują postawy i metody, zwykle rezerwowane dla komiksowych złoczyńców. Cyclops mówi bowiem mniej więcej to samo, co scenarzyści przez lata wkładali w usta Magneto… stojącemu zresztą obecnie u boku Scotta Summersa. Trzon zespołu tworzą oprócz nich dwóch także Emma Frost, Magik, a także nowi, świeżo zwerbowani mutanci jak Tempus i Triage.
W Rewolucji udało się jednak Bendisowi zaintrygować na kilku innych poziomach. Pokazuje nie tylko wewnętrzne relacje sprzymierzeńców Cyclopsa, czy też gierki pomiędzy nimi. Wprowadza tez nieco fabularnej pikanterii korzystając z zawsze ciekawego motywu „wtyczki”, eksplorując nie do końca oczywistą kwestię skutków ubocznych bycia owładniętym przez Phoeniksa, czy też pokazując nową szkołę stworzoną przez Summersa i Frost. Na to wszystko nakładają się jeszcze bardziej klasyczne motywy jak rekrutacja nowych mutantów, czy też typowe trudności doświadczane w momencie manifestacji ich mocy, nieodzowne kontakty z Avengers i X-Men kierowanymi przez Wolverine’a i Kitty Pryde, a także danie nieco więcej ekspozycji postaci Magik. I choć Bendis lubi trząść światem i odwracać pewne schematy, to tutaj wszystko, choć zaskakujące, wydaje się jak najbardziej na swoim miejscu. Trudno powiedzieć czy widać jakiś konkretny kierunek, w którym potencjalnie rozwinie się fabuła tego tytułu. Dość powiedzieć, że Rewolucja to album naprawdę udany,
Niebagatelny wkład w moja pozytywną ocenę tomu otwierającego obecną odsłonę Uncanny X-Men mają znakomite rysunki. Nieco kreskówkowy styl Chrisa Bachalo może co prawda zaskakiwać i wydawać się nieprzystający do poważnej skądinąd tematyki, jednak wydaje mi się, że wprowadza on do komiksu nieco oddechu i lekkości. Tym bardziej, że ilość detali, czy też stosowanie niekonwencjonalnych rozwiązań (gry ramkami, kolorowaniem czy pustymi kadrami) każą wystawić temu albumowi wysoką notę. Nie gorzej wypada zresztą jego zwieńczenie rysowane przez Frazera Irvinga. Brytyjczyk wnosi w miejsce (świetnego, ale jednak) rzemiosła, nieco więcej oryginalności i ognistych kolorów… znakomicie komponujących się z historią skupioną na demonicznych mocach Magik.
Złośliwi mogliby twierdzić, że pisani przez Bendisa Uncanny X-Men to tak naprawdę powtórka z rozrywki, co najwyżej będąca powtórzeniem w nowej formie tematów, które w komiksach o mutantach pojawiały się od lat. Nawet jeśli tak jest, to widzę tu pewną zmianę, krok do przodu (a może wstecz) w ustawieniu protagonisty serii w roli działającego z podziemia lidera nowego ruchu – ruchu, który według słów Magneto porusza i intryguje masy ludzi. To czy prowadzony przez Cyclopsa zespół to faktycznie rewolucjoniści i terroryści to kwestia otwarta, jednak niewątpliwie można dostrzec tu ciekawe przewartościowanie. Dołóżmy do tego niezłą fabułę i stojącą na wysokim poziomie szatę graficzną, a dostaniemy komiks, którym warto się zainteresować. Czy kolejne tomy serii podtrzymają to pozytywne wrażenie? Trudno powiedzieć – na pewno jeśli Uncanny X-Men ma być tytułem interesującym, to czeka Bendisa zadanie trudniejsze, niż w przypadku All-New X-Men, gdzie kilka pierwszych wydań zbiorczych w zasadzie w całości bazuje na jednym temacie. Ale to pokaże przyszłość. Póki co, można uznać Rewolucję za udane otwarcie tytułu, nieźle zgrywające się z perypetiami przedstawionymi w seriach o mutantach ze szkoły im. Jean Grey. Ostatecznie przecież wielu twierdzi, że Cyclops miał rację.
4,5/6
PS. Dziękujemy wydawnictwu Egmont za udostępnienie egzeplarza recenzenckiego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz