Thor Gromowładny. Boża bomba – Jason Aaron, Esad Ribić, Butch Guice - komiksowa recenzja z Szortalu

Kto z kim przestaje takim się staje

Jakiś czas temu przyznałem, że spośród wielu scenarzystów, których prace opublikowane zostały w zeszłym roku na polskim rynku, najlepsze ogólne wrażenie zrobiły na mnie komiksy napisane przez Jasona Aarona. W niemałym stopniu przyczynił się do tego Bogobójca – tom otwierający serię Thor Gromowładny. Opublikowana właśnie Boża bomba stanowi jego znakomitą kontynuację. Kto wie, może nawet przebijającą tom poprzedni?

X–Men. Bitwa atomu – Brian Michael Bendis, Brian Wood, Jason Aaron i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Mutancki przekładaniec

Mutanci mają ciężkie życie. Nie mam tu na myśli tego jak są traktowani przez innych mieszkańców uniwersum Marvela (choć to też istotne), ale raczej skutki tego, iż kinowe i telewizyjne prawa do „Dzieci atomu” należą do Foxa, a nie do Marvela. Coraz bardziej widoczna jest więc marginalizacja X-Menów w polityce wydawniczej Domu Pomysłów. Jasne, nie ma w tym momencie mowy o zamknięciu serii z uwielbianymi przez czytelników bohaterami, ale z pewnością trudno myśleć o nich jak o wiodących postaciach kolejnych eventów, kształtujących główny nurt uniwersum. Jako że eventami i crossoverami współczesne komiksowo stoi, dziwnym nie jest, że w ramach linii Marvel Now! postanowiono dać mutantom ich własny, odrębny event – Bitwę atomu.

Flash, tom 3: Inwazja goryli – Francis Manapul, Brian Buccellato, Marcio Takara i inni - komiksowa recenzja z Szortalu

Taniec szybkich goryli

Po bardzo dobrym otwarciu Flasha z linii Nowego DC Comics, tom drugi przyniósł lekką zadyszkę i narracyjny chaos. Francis Manapul i Brian Buccellato odpowiedzialni za scenariusz tej serii nieco się zamotali. Chcieli pokazać za dużo i zbyt szybko, bez odpowiedniego wprowadzenia i zakotwiczenia poszczególnych wątków w nakreślonej wcześniej fabule i wcześniejszej historii głównego bohatera. W efekcie zatarło się gdzieś znakomite wrażenie, jakie zrobił tom pierwszy. Otwarte zakończenie Rebelii łotrów pozwalało mieć jednak nadzieję, że trzeci tom zbiorczy przyniesie czytelnikom jakąś obszerniejszą, naprawdę efektowną fabułę. Czy faktycznie tak się stało? No…

Zagroda zębów - Wit Szostak - recenzja z portalu Fantasta.pl

Stwierdzenie, że mity leżą u podstawy naszej kultury, jest banałem. Stwierdzenie, że historie takie jak Odyseja od setek (tysięcy?) lat poruszały wyobraźnię pokoleń, jest niemal równie wielkim banałem. Czując się więc skazanym na banał, zacznę od tego, że dla Wita Szostaka – jednego z najciekawszych współczesnych polskich prozaików – wielkie dzieło Homera stanowiło nie tylko źródło inspiracji i powtarzających się motywów, przenikających jego twórczość, ale także okazało się swoistą zachętą do literackiej trawestacji. Choć krakowski autor już dawno wychynął z gatunkowej niszy, stał się postacią rozpoznawalną i cenioną w ramach głównego nurtu rodzimej prozy, fantastyczny zmysł wciąż pozostał w nim żywy. Zagroda zębów – jego najnowsze dzieło – to zbiór literackich miniatur inspirowanych perypetiami Odyseusza, a dokładniej stanowiących ich alternatywne wersje.