Deadpool. Wyzwanie Draculi – Brian Posehn, Gerry Duggan, Scott Koblish, Reilly Brown - komiksowa recenzja z Szortalu

Deadpool kontra mroczne siły

Nastały takie czasy, że wydawcy – także komiksowi – ze wszelkich sił starają się wzbogacić swoją ofertę także o nowe, nietypowe formy publikacji. W przypadku komiksów Marvela dobrym przykładem może być linia publikowanych elektronicznie, interaktywnych komiksów – Infinite Comics. Jedna z ciekawszych historii w niej wydanych nosiła tytuł „Deadpool: The Gauntlet Infinite Comic” z 2014 roku. Nie tylko została entuzjastycznie przyjęta przez fanów, ale okazała się także mieć spory wpływ na regularną serię o Najemniku z Nawijką. Wkrótce po premierze elektronicznej seria doczekała się więc tradycyjnego wydania papierowego pod lekko zmienionym tytułem – „Deadpool: Dracula’s Gauntlet”. I to właśnie ono zostało włączone do polskiej edycji regularnej serii „Deadpoola”.

Anihilacja, tom 1 – Keith Giffen, Dan Abnett, Andy Lanning, Mitch Breitweiser, Kev Walker i inni

Kosmiczny Marvel

Gdy kilka lat temu na ekrany kin wchodzili „Strażnicy Galaktyki”, dla wielu miłośników komiksów było to odkrycie mało dotąd znanego zakątka uniwersum Marvela. Przez lata jedynymi wycieczkami w te rejony były wydane w „Mega Marvel” fragmenty „The Infinity War” i znakomity „The Herald’s Ordeal” z Silver Surferem w roli głównej. Dopiero ostatnie kilka lat przyniosło w tym zakresie zmianę – w WKKM pojawiły się m.in. „Tajne Wojny”, „Życie i Śmierć Kapitana Marvela” czy „Imperatyw Thanosa”, zaś Egmont zaproponował czytelnikom „Strażników Galaktyki” Briana Michaela Bendisa czy miniserię „Thanos Powstaje”. Nadszedł wreszcie czas na zaprezentowanie także najważniejszych crossoverów kosmicznej części marvelowskiego świata – przed Wami „Anihilacja”.

Spider-Man: Władza – Kaare Andrews, Jose Villarubia - komiksowa recenzja z Szortalu

Powrót mrocznego Pająka

Gdyby wśród fanów amerykańskiego komiksu zrobić szybką sondę na temat najbardziej wpływowego tytułu w historii, jestem niemal pewien, że w pierwszej trójce znalazłby się Powrót Mrocznego Rycerza. Historia stworzona przez Franka Millera i Klausa Jansona nie tylko położyła podwaliny pod poważne, mroczne ujęcie tematu superbohaterów, ale także wprowadziła model podstarzałego herosa, który wskutek rozmaitych zajść powraca do swej chwalebnej przeszłości. Tego typu rozwiązanie fabularne jest niezmiernie atrakcyjne dla czytelników i scenarzystów – stwarza bowiem ogromne możliwości tak w zakresie kreacji świata przedstawionego, jak i głównego bohatera. Obok wspomnianego już Powrotu Mrocznego Rycerza czy Staruszka Logana znakomitym przykładem komiksu, w którym wykorzystano powyższą konwencję jest Spider-Man: Władza.

Cixin Liu - Problem trzech ciał - recenzja z portalu Fantasta.pl

Przyzwyczailiśmy się, że zdecydowana większość importowanej do Polski fantastyki pochodzi z krajów anglosaskich. Czasem trafi się jeszcze coś z Rosji, Ukrainy lub Czech. Fantasy czy science fiction z innych rejonów świata to już jednak wydawnicza egzotyka, wyjątkowo rzadko goszcząca na naszych półkach. Do niedawna okienkiem na szeroki (fantastyczny) świat była antologia Kroki w Nieznane, czasem przemycano jakieś krótsze teksty na łamach „Nowej Fantastyki”, generalnie jednak nie było tego za wiele. A przecież nietrudno się domyślić, że tego typu literatura nie jest domeną wyłącznie Anglosasów. Znalazło to zresztą swoje odzwierciedlenie w branżowych wyróżnieniach – w 2015 roku po raz pierwszy Nagroda Hugo za najlepszą powieść powędrowała do książki, która nie powstała po angielsku. Nie trzeba było długo czekać, aby trafiła ona także na nasz rynek. Przed państwem Problem trzech ciał autorstwa Cixina Liu.

The Superior Spider-Man. Superior Venom – Dan Slott, Christos Gage, Humberto Ramos, Javier Rodriguez - komiksowa recenzja z Szortalu

Symbiont, gobliny i pająki

Pisząc o wcześniejszych tomach The Superior Spider-Man, zwracałem niejednokrotnie uwagę, że w przygodach „lepszego” Pajęczaka widać wyraźnie charakterystyczną dla amerykańskich komiksów serialowość. Odpowiedzialny za scenariusz serii Dan Slott spokojnie splata różnorakie wątki, czasem wyciągając je na wierzch, czasem chowając – wszystko w niespiesznym dążeniu… no właśnie, gdzie? Czytelnicy perypetii Otto Octaviusa, który przejął ciało Petera Parkera podskórnie czują, iż jedyną godną kulminacją byłaby demaskacja oszusta. I choć scenarzysta daje otoczeniu Parkera coraz więcej i więcej sygnałów, że coś jest nie tak, to wydaje się, że do finału droga jeszcze daleka. Co nie znaczy, że nieciekawa.